Werner Weyers
❇ 24 september 1941 - † 17 februari 2024
Op zaterdag 17 februari 2024 bereikte ons het droevige bericht dat ons gewaardeerd lid, Werner Weyers, na een kort ziekte bed op 82-jarige leeftijd is overleden.
Werner Weyers,
Bespeelde vanaf zijn 15de tot kort voor zijn overlijden, met hart en ziel, zijn instrument “de Sax”. Een periode van ruim 65 jaar getekend door liefde voor zijn muziek en het verenigingsleven.
Na het lidmaatschap van diverse korpsen, mochten we Werner vanaf 1986 welkom heten bij Kur-Kapel Falcobergia. In het begin als lid van de Knorkapel (de latere Vallekebergse Muzikanten) maar als snel werd hij ook volwaardig lid van onze harmonie en sloot hij de Kur-Kapel in zijn hart.
Werner was vanaf het begin betrokken en gedreven, hetgeen zich met name uitte in zijn drive om ons ledenaantal te laten groeien. Zijn harde werken, om met name de jeugd te enthousiasmeren voor het samen muziek maken, leidde ertoe dat hij vanaf 1991 werd gekozen tot bestuurslid. Zijn kerntaak binnen het bestuur werd dan ook de jeugdopleiding.
Met zijn tomeloze inzet wist hij mede de jeugdopleiding te laten opbloeien tot bijna 30 leerlingen. Ieder zaterdagmiddag was hij present in de Kurzaal om alle verrichtingen van nabij te volgen en jeugdleden te stimuleren om deel te nemen aan voorspeelmiddagen en solistenconcoursen. Kroon op het werk was de oprichting van één van de eerste jeugdorkesten in de omgeving. Daarnaast was Werner ook zelf bedreven in het lesgeven, hetgeen hem veel voldoening gaf, zeker als er talentjes tussen zaten.
Werner genoot en beleefde samen met zijn Kur-vrienden van het samen muziek maken. De deelname aan de bondsconcoursen eind jaren ’90, die bekroond werden met een Nederlands kampioenschap, vormen ongetwijfeld een hoogtepunt in zijn muzikale carrière.
Naast verenigingsmens was Werner ook een echte familieman, zorgzaam voor zijn Mia en kinderen. Bijzonder genoot hij van het feit dat zijn zoon Pascal, enkele jaren meetrok met onze vereniging als vaandeldrager.
Helaas liet zijn gezondheid hem iets in de steek, waardoor hij in 2000 moest stoppen als bestuurslid. Hij vervulde destijds ook de functie van vicevoorzitter.
Echter zijn betrokkenheid en gedrevenheid bleef hij wel behouden; gevraagd en ongevraagd gaf hij advies met als doel de vereniging verder te helpen. Maar bovenal bleef hij nog jaren een gedreven lid die trouw aanwezig was op repetities en uitvoeringen.
Werner was niet alleen goed in het bespelen van zijn sax maar kon ook genieten van alle feestelijkheden die hoorden bij het lidmaatschap van onze harmonie en kapel. Als er een feestje was, was Werner van de partij en anders zorgde hij er zelf voor dat er een spontaan feest ontstond. Menig keer moest hij een handje geholpen worden om te thuis te komen, met als hoogtepunt een terugreis in een “sjoebkar”
Rust zacht Werner. Bedankt voor de gedrevenheid de fijne en leuke gesprekken waarmee je onze harmonie extra glans gaf. De lege plek die je achterlaat zal met onze herinnering aan jou, in gedachten, worden opgevuld.
|
1218ToRo1218ToRo
